دوشنبه ۱۴ مهر ۰۴

فتق ناف در نوزادان چیست و چرا رخ می‌دهد؟

۷ بازديد

 

 

فتق ناف (Umbilical Hernia)

فتق ناف زمانی رخ می‌دهد که بخشی از صفاق یا روده از یک سوراخ کوچک و ضعیف در دیواره شکم دقیقاً در محل ناف بیرون می‌زند.

این وضعیت در بدو تولد شایع است و در بسیاری از نوزادان بدون درد و بی‌خطر به نظر می‌رسد.

در اغلب موارد با رشد کودک و قوی‌ تر شدن عضلات شکمی این سوراخ به‌ تدریج بسته می‌شود و برجستگی ناپدید می‌گردد.

براساس منابع معتبر کودکان بخش بزرگی از فتق‌های ناف تا ۴–۵ سالگی خود به‌ خود بسته می‌شوند.

به همین دلیل انتظار همراه با پایش تا این سن در کودک بی‌علامت راهبرد پذیرفته‌شده‌ای است.

علائم و نشانه‌ها را چه زمانی باید جدی بگیریم؟

شایع‌ترین علامت برجستگی نرم و قابل‌ فشار در ناحیه ناف است که هنگام گریه، سرفه یا زور زدن پررنگ‌ تر می‌شود و در خواب یا آرامش کوچک‌ تر می‌گردد.

نشانه‌ های هشدار شامل درد مداوم، سفت و غیر قابل‌ فشار شدن برجستگی، تغییر رنگ پوست (قرمزی یا کبودی)، استفراغ و بی‌ قراری شدید است.

این‌ها می‌توانند نشانه «گیرکردن» (Incarceration) باشند. هر چند این عارضه در فتق ناف کودکان نادر است (کمتر از ۱٪) اما در نوزادان نارس احتمال آن بالاتر است و نیاز به ارزیابی فوری دارد.

رویکردهای نوین و به‌روز در تصمیم‌گیری درمان

۱) «انتظارِ آگاهانه» تا چه سنی منطقی است؟

در سال‌های اخیر تأکید بر صبوری در کودکان بی‌علامت پررنگ‌ تر شده است.

راهنمایی‌ های بالینی و مرورهای جدید پیشنهاد می‌کنند که صِرف باقی‌ ماندن فتق در سنین پایین الزاماً به معنای جراحی فوری نیست و می‌توان تا حدود ۴–۵ سالگی مراقبتِ انتظاری داشت.

حتی برخی تحلیل‌های تازه‌تر مطرح کرده‌اند که توصیه قدیمیِ «ترمیم در ۵ سالگی» برای تمام کودکان پشتوانه قوی شواهدی ندارد و در موارد منتخب می‌توان دوران کودکی را نیز با پایش ادامه داد.

البته این نظر موضوع بحث کارشناسی است و باید شخصی‌سازی شود.

۲) چه زمانی جراحی ضرورت پیدا می‌کند؟

جراحی به طور معمول برای موارد زیر توصیه می‌شود: تداوم فتق پس از حدود ۴–۵ سالگی، بروز عوارضی مانند گیرکردن یا شک به اختناق، درد و ناراحتی مکرر، یا نقایص بزرگ که روند بسته‌شدن خودبه‌خودی را بعید می‌کنند.

شواهد نشان می‌دهد تعجیل بی‌مورد در ترمیم زود هنگام می‌تواند با عوارض و عود بیشتری همراه باشد. بنابراین زمان‌ بندی مناسب اهمیت زیادی دارد.

۳) آیا چسب‌زدن یا سکه‌چسباندن کمکی می‌کند؟

خیر. روش‌های خانگی مانند چسباندن سکه یا بستن کمربندهای فشاری توصیه نمی‌شود. هم اثر بخشی اثبات‌شده‌ای ندارند و هم ممکن است باعث تحریک پوستی و عفونت شوند.

برخی مطالعات کوچک ژاپنی روی «چسب‌گذاری بدون جسم فشاری» گزارش‌هایی از تسریع بستن حلقه فتق و بهبود ظاهر داده‌اند اما این رویکرد هنوز به‌صورت گسترده در راهنماهای بین‌المللی پذیرفته نشده و می‌بایست با احتیاط و در قالب پروتکل‌های تخصصی بررسی شود.

جراحی فتق ناف در کودکان چه انتظاری داشته باشیم؟

ترمیم جراحی معمولاً به‌صورت سرپایی و با بیهوشی عمومی انجام می‌شود.

در کودکان روش «باز» با یک برش کوچک در چین ناف رایج است و در دست جراح کودکان زمان عمل کوتاه و دوره نقاهت مختصر است.

استفاده از مش (Mesh) در کودکان برای فتق‌های ناف معمول نیست و اغلب با بخیه‌ زدن نقص تقویتی انجام می‌پذیرد.

جراحی باز یا لاپاراسکوپی؟

در بزرگسالان لاپاراسکوپی به‌ خاطر درد کمتر و بازگشت سریع‌ تر شناخته شده است اما در کودکانِ مبتلا به «فتق ناف» شواهد جدید نشان می‌دهد که ترمیم باز همچنان روش غالب و مطمئن است.

یک مطالعه وسیع ایالات متحده (۲۰۲۵) نشان داد خطر عودِ همان‌ سمت پس از لاپاراسکوپی در کودکان بیشتر از روش باز بوده است.

بنابراین انتخاب تکنیک باید با توجه به سن، اندازه نقص و تجربه جراح صورت گیرد. لازم به ذکر است که بخش عمده داده‌های «برتری لاپاراسکوپی» به فتق کشاله‌ ران مربوط است و لزوماً به فتق ناف تعمیم‌ پذیر نیست.

پرسش‌های پرتکرار والدین

آیا اندازه حلقه فتق سرنوشت را تعیین می‌کند؟

حلقه‌های کوچک‌ تر به‌ طور معمول تا سنین پیش‌ دبستانی بسته می‌شوند.

اگر چه اندازه می‌تواند راهنما باشد اما تصمیم درمانی تنها بر پایه قطر نقص گرفته نمی‌شود و روند تغییرات در گذر زمان و معاینه بالینی نیز مهم است.

احتمال خطر در نوزادان نارس چقدر است؟

نوزادان نارس نسبت به نوزادان ترم اندکی در معرض خطر بیشتر گیرکردن فتق قرار دارند هرچند در مجموع این عارضه در فتق ناف کودکان نادر است.

بنابراین در نوزاد نارسِ دارای فتق ناف آموزش علائم هشدار و پیگیری منظم اهمیت دوچندان دارد.

آیا پس از عمل محدودیت خاصی لازم است؟

اکثر کودکان خیلی زود به فعالیت‌های روزمره برمی‌گردند. توصیه‌های دقیقِ مراقبت از زخم، کنترل درد و زمان شروع بازی‌های پرتحرک را جراح کودکان بر اساس شرایط هر کودک تعیین می‌کند. دوره نقاهت معمولاً کوتاه است.

نکات عملی برای والدین

آرامش و پایش: در بیشتر نوزادان فتق ناف خود به‌ خود بهبود می‌یابد. معاینات دوره‌ای توسط پزشک کودک کافی است مگر علائم هشدار بروز کند.

از روش‌های غیرعلمی پرهیز کنید: چسباندن سکه، بستن کمربند یا ابزارهای فشاری خانگی می‌تواند مضر باشد.

علائم هشدار را بشناسید: درد، سفتی و غیرقابل‌فشار شدن برجستگی، تغییر رنگ پوست و استفراغ.

زمان مناسب جراحی را به‌درستی انتخاب کنید: در کودک بی‌علامت تعویق منطقی تا حدود ۴–۵ سالگی معمول است ولی تصمیم نهایی باید شخصی‌سازی شود.

انتظارات واقع‌بینانه از روش جراحی: در کودکان ترمیم باز استاندارد رایج است و غالباً به‌سرعت انجام می‌شود لاپاراسکوپی برای فتق ناف کودکان ممکن است همواره مزیت نداشته باشد.

درمان‌های جدید و روندهای تازه

تداوم مراقبت انتظاری مبتنی بر شواهد: برخی تحلیل‌های ۲۰۲۴ پیشنهاد کرده‌اند که حتی پس از ۵ سالگی، در کودکان منتخبِ بی‌علامت، می‌توان همچنان با پایش دقیق ادامه داد این موضوع نیازمند گفت‌وگوی روشن با والدین است و اجماع جهانیِ قطعی ندارد.

بررسی‌های پژوهشی درباره چسب‌گذاری تخصصی: مطالعات کوچک نشان داده‌اند چسب‌ گذاری بدون جسم فشاری ممکن است بستن حلقه را تسریع کند و ظاهر ناف را بهبود دهد اما هنوز برای توصیه فراگیر کافی نیست.

تصمیم‌گیری دقیق درباره تکنیک جراحی: داده‌های جدید مقایسه‌ای در کودکانِ مبتلا به فتق ناف تصویر یکنواختی به نفع لاپاراسکوپی ارائه نمی‌کنند و انتخاب روش باید با تکیه بر تجربه جراح کودکان و آناتومی نقص انجام شود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

  • از ابتدای مشاهده فتق برای ارزیابی اولیه.
  • در صورت استفراغ یا بی‌قراری شدید کودک.
  • اگر فتق بعد از ۴–۵ سالگی باقی بماند یا بزرگ‌تر شود.
  • اگر برجستگی دردناک، سفت یا تغییررنگ‌داده شود و به داخل برنگردد.

سخن پایانی

اغلب فتق ناف در کودکان و نوزادان یک پدیده گذرا و خوش‌ خیم است و در بخش عمده‌ای از موارد بدون مداخله خاص تا سنین پیش‌ دبستانی برطرف می‌شود.

روندهای پژوهشی جدید بر شخصی‌سازی تصمیم‌ها، پرهیز از جراحی زود هنگام در کودک بی‌ علامت و آگاهی والدین از نشانه‌های خطر تأکید دارند.

اگر فرزند شما برجستگی ناف دارد بهترین کار گفت‌ و گو با جراح کودکان و تنظیم برنامه‌ای متناسب با وضعیت خاص اوست(از پایش منظم تا انتخاب به‌موقع و کم‌خطرترین روش ترمیم).

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند. ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند. بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

 منبع: https://dr-ashjaei.com/

جراحی فتق کشاله ران در نوزادان و کودکان

۷ بازديد

 

 

فتق کشاله ران (اینکواینال) در کودکان و نوزادان-Inguinal hernia

فتق کشاله ران زمانی رخ می‌دهد که پرده صفاق و احشاء شکمی از مسیر کانال اینگواینال به بیرون برآمده شوند.

در پسران برجستگی معمولاً در اسکروتوم دیده می‌شود و در دختران نیز با وجود نداشتن بیضه به دلیل وجود همان کانال اینگواینال امکان بروز وجود دارد.

منشأ اصلی باز ماندن مجرای فرآس فرمیس (پروسِسوس واژینالیس) پس از تولد است. این مشکل در نوزادان نارس شایع‌تر است.

میزان شیوع فتق کشاله ران در نوزادان

شیوع فتق اینگواینال در نوزادان ترم حدود ۳–۵٪ و در نارس‌های <۳۳ هفته تا حدود ۱۳٪ گزارش شده است. بروز در ۶ ماه اول زندگی و در پسران بیشتر است.

سابقه نارس بودن، بیماری‌های بافت همبند و افزایش فشار داخل شکم (سرفه مزمن، یبوست) از عوامل خطر مهم‌اند.

شایع ترین نشانه های بالینی فتق کشاله ران در نوزادان

شایع‌ترین نشانه برآمدگی متناوب یا دائم در کشاله ران است که با گریه یا زور زدن برجسته‌تر می‌شود و معمولاً بدون درد است.

در صورت گیرکردن (اینکارسراسیون) درد، بی‌قراری، استفراغ صفراوی، اتساع شکم و عدم امکان جااندازی دیده می‌شود و این وضعیت یک اورژانس جراحی است.

راهنمای AAP خطر کلی اینکارسراسیون را حدود ۴٪ و در شیرخواران تا ۸٪ ذکر می‌کند.

تشخیص فتق کشاله ران در نوزادان

تشخیص غالباً بالینی است و با معاینه ایستاده و مانور والسالوا تأیید می‌شود. سونوگرافی فقط وقتی کمک‌کننده است که معاینه مبهم باشد یا برای افتراق از هیدروسل، لنفادنیت و… نیاز به تأیید باشد.

آیا فتق خودبه‌خود خوب می‌شود؟

خیر. برخلاف برخی هیدروسل‌ها، فتق اینگواینال در کودکان به‌طور خودبه‌خود بسته نمی‌شود و درمان قطعی آن جراحی است.

دلیل اصلی نیز خطر دائمی اینکارسراسیون و آسیب به روده یا تخمدان است.

زمان مناسب جراحی فتق کشاله ران در نوزادان

نوزادان و شیرخواران: پس از تشخیص، برنامه‌ریزی جراحی در زمان کوتاه توصیه می‌شود تا خطر گیرکردن کاهش یابد.

نوزادان نارس در NICU: شواهد جدید (کارآزمایی JAMA 2024) نشان می‌دهد تأخیر تا بعد از ترخیص از NICU در بسیاری از نارس‌ها با کاهش عوارض جدی همراه است.

هرچند تصمیم باید براساس وضعیت تنفسی/بیهوشی و خطر اینکارسراسیون فردی‌سازی شود. مرورهای شواهد نیز همین گرایش را تأیید کرده‌اند.

فتق گیرکرده: کاهش دستی در مرکز مجرب و سپس جراحی در اولین فرصت انجام می‌شود؛. در صورت نکروز/عدم امکان جااندازی، جراحی اورژانس ضرورت دارد.

روش‌های جراحی فتق کشاله ران در نوزادان

جراحی باز در برابر لاپاروسکوپی

دو رویکرد اصلی عبارت‌اند از هرنیوتومی باز و ترمیم لاپاروسکوپیک (بدون مش در کودکان).

متا آنالیزهای اخیر نشان می‌دهند نتایج عوارض و عود در کل مشابه است با این تفاوت که لاپاروسکوپی معمولاً زمان عمل کوتاه‌تری دارد و امکان مشاهده سمت مقابل را می‌دهد.

در مقابل برخی داده‌های پایگاه‌های بزرگ نشان می‌دهد احتمال عود هم‌سمت در برخی سری‌ها با لاپاروسکوپی بیشتر بوده است.

انتخاب نهایی به تجربه جراح، سن کودک، نوع فتق (ساده/گیرکرده) و شرایط بیمار بستگی دارد.

مراقبت‌های بیهوشی و پس از عمل فتق

در نوزادان به‌ویژه نارس‌ها خطر آپنه پس از بیهوشی مطرح است و ممکن است نیاز به پایش بستری کوتاه‌مدت باشد.

درد پس از عمل معمولاً خفیف و با مسکن‌های ساده کنترل می‌شود.

عود فتق در کودکان نادر است و بیشتر در زمینه اختلالات بافت همبند گزارش می‌شود. بازگشت به فعالیت‌های روزمره معمولاً سریع است و محدودیت طولانی‌مدت لازم نیست.

پیام‌های کلیدی برای والدین

  • هر برآمدگی متناوب در کشاله ران/اسکروتوم را جدی بگیرید و با جراح کودکان مشورت کنید.
  • درد شدید، استفراغ صفراوی، تورم سفت و غیرقابل‌جااندازی نشانه‌های اورژانسی هستند.
  • هر دو روش باز و لاپاروسکوپی مؤثرند و انتخاب باید بر پایه شواهد، تجربه جراح و ترجیح خانواده انجام شود.
  • درمان قطعی جراحی است. در نوزادان نارس تصمیم‌گیری درباره زمان مناسب نیاز به ارزیابی چندرشته‌ای دارد.

نتیجه‌گیری

فتق کشاله ران در کودکان یک بیماری شایع اما قابل‌درمان است. تشخیص غالباً بالینی است و به‌دلیل خطر همیشگی گیرکردن اصل درمان جراحی است.

در نوزادان پس از تشخیص باید جراحی در زمان مناسب نزدیک انجام شود.

در نوزادان نارس شواهد جدید نشان می‌دهد تأخیر تا بعد از ترخیص از NICU می‌تواند بی‌خطرتر باشد اما تصمیم باید فردی و با مشارکت والدین و تیم درمان اتخاذ شود.

درباره روش جراحی هر دو رویکرد باز و لاپاروسکوپی نتایج خوبی دارند و انتخاب وابسته به شرایط بیمار و مهارت تیم جراحی است.

آگاهی والدین از علائم هشدار و مراجعه به‌موقع بهترین سپر در برابر عوارضی مانند فتق کشاله ران خواهد بود. 

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند، ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند، بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸ 

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

 آدرس:

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

 منبع: dr-ashjaei.com

 

علائم و نشانه های بیضه نزول نکرده

۶ بازديد

تشخیص و درمان بیضه نزول نکرده در کودکان

بیضه ها غدد جنسی مردانه هستند. آنها برای تولید مثل جنسی اسپرم و هورمون تولید می کنند. 

بیضه ها معمولاً در کیسه بیضه قرار دارند اما گاهی اوقات یک یا هر دو بیضه پس از رشد به سمت پایین به داخل کیسه بیضه حرکت نمی کنند.

به این بیضه های نزول نکرده می گویند و به آن کریپتورکیدیسم نیز می گویند حدود پنج درصد از نوزادان پسر با بیضه های نزول نکرده به دنیا می آیند.

علائم و نشانه های بیضه نزول نکرده

علامت اصلی بیضه های نزول نکرده یک بیضه یا هر دو بیضه از بین رفته اند.

بیضه های نزول نکرده هیچ مشکلی در دفع ادرار کودک شما ایجاد نمی کنند و هیچ دردی ایجاد نمی کنند مگر اینکه بند ناف متصل به بیضه (طناب اسپرماتیک) پیچ خورده باشد.

علل عدم نزول بیضه 

بیضه ها در جنین پسر در داخل شکم تشکیل می شوند. بیضه ها از لوله ای به نام کانال اینگوینال به سمت پایین حرکت می کنند و به داخل کیسه بیضه می روند.

این معمولا در ماه هشتم بارداری اتفاق می افتد. نوزاد یا کودکی که بیضه های نزول نکرده دارد به جای کیسه بیضه، یک یا چند بیضه در کشاله ران یا شکم قرار می گیرد.

دو نوع بیضه نزول نکرده وجود دارد: مادرزادی و اکتسابی.

بیضه های نزول نکرده مادرزادی

نوزادانی که بدون بیضه در کیسه بیضه متولد می شوند دارای بیضه های نزول نکرده مادرزادی هستند. معمولاً پزشکان نمی توانند علت را پیدا کنند.

با این حال برخی از اختلالات هورمونی و ژنتیکی می توانند باعث نزول بیضه شوند.

در نوزادانی که زود به دنیا می‌آیند (نوزادان نارس) ممکن است تا زمان تولد نوزاد، بیضه‌ها فرصت حرکت به سمت پایین به داخل کیسه بیضه را نداشته باشند.

بیضه های نزول نکرده اکتسابی

گاهی اوقات کودکی با بیضه هایی در کیسه بیضه متولد می شود، اما بعداً بیضه های نزول نکرده ایجاد می کنند.

همانطور که کودک رشد می کند، طناب اسپرماتیک با همان سرعت رشد نمی کند.

خیلی کوتاه می شود و بیضه را به سمت کشاله ران به سمت بالا می کشد. این ممکن است بین یک تا 10 سالگی اتفاق بیفتد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر نوزاد شما با بیضه های نزول نکرده به دنیا بیاید این بیضه توسط پرستار بهداشت مادر و کودک یا پزشک شما بلافاصله پس از تولد گرفته می شود. وضعیت کودک شما تحت نظر خواهد بود.

اگر بیضه های کودک شما در بدو تولد در کیسه بیضه بود و یکی یا هر دوی آنها از کیسه بیضه ناپدید شد به پزشک عمومی خود مراجعه کنید.

شما به یک متخصص اطفال یا جراح اطفال ارجاع خواهید شد. بسیار مهم است که بیضه ها تا کیسه بیضه پایین بیایند.

اگر بیضه ها پایین نیایند، خطر مشکلات سلامتی مداوم وجود دارد مانند:

پیچ خوردگی - طناب اسپرماتیک می تواند پیچ ​​خورده و این می تواند خون رسانی به بیضه ها را قطع کند.

فتق – زمانی که یک حلقه روده وارد کیسه بیضه می شود. برگه اطلاعات ما را ببینید فتق اینگوینال.

کاهش باروری - دمای بدن در شکم بالاتر از کیسه بیضه است و این می تواند بر تولید اسپرم در بیضه ها تأثیر بگذارد.

خطر ابتلا به سرطان بیضه - این اتفاق در تعداد نسبتاً کمی از پسران رخ می دهد. خطر معمولاً کمتر از 1 در 100 است.

اعتماد به نفس ضعیف - به دلیل داشتن ظاهر غیر طبیعی اندام تناسلی.

درمان بیضه های نزول نکرده

برای نوزادانی که با بیضه های نزول نکرده به دنیا می آیند ممکن است بیضه ها خود به خود در سه ماه اول پس از تولد پایین بیایند و نیازی به درمان نیست.

اگر بیضه ها خود به خود پایین نیایند کودک شما تحت نظر قرار می گیرد و اگر بعد از شش ماه پایین نیامد به عمل جراحی به نام ارکیدوپکسی  نیاز است.

ارکیدوپکسی بیضه را به محل طبیعی خود در کیسه بیضه پایین می آورد.

ارکیدوپکسی تحت بیهوشی انجام می شود. در حین جراحی یک برش کوچک در کشاله ران ایجاد می شود و بند ناف به آرامی کشیده می شود تا بیضه آزاد شود.

برش دوم در کیسه بیضه ایجاد می شود و بیضه در داخل کیسه بیضه محکم می شود.

سپس برش ها دوخته می شوند. این عمل معمولاً یک روز است و کودک شما باید بتواند در همان روز به خانه برود. عوارض ارکیدوپکسی نادر است اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بعد از اولین عمل بیضه به کیسه بیضه نمی رسد و باید دوباره این عمل انجام شود. اگر بیضه در شکم بسیار بالا باشد یا خون رسانی به بیضه ضعیف باشد ممکن است کوچک شود. این بسیار نادر است.

مراقبت در منزل پس از جراحی بیضه نزول نکرده

پس از جراحی فرزندتان دستورالعمل‌های مراقبت بعد از عمل به شما داده می‌شود. در موارد زیر با جراح کودک یا بیمارستان تماس بگیرید:

کودک شما تب 38.5 درجه سانتیگراد یا بالاتر دارد.

زخم ها عفونی می شوند (قرمز، متورم یا مایع نشت می کند).

شما به هر دلیل دیگری نگران هستید.

ممکن است لازم باشد به کودک خود تسکین دهید - پاراستامول معمولاً کافی است. برگه اطلاعات ما را ببینید تسکین درد برای کودکان.

فعالیت کودک خود را در چند روز اول پس از جراحی محدود کنید - جراح به شما توصیه می کند که چه زمانی کودک شما می تواند به فعالیت های عادی خود بازگردد.

پیگیری پس از جراحی بیضه نزول نکرده

قراری برای فرزند شما گذاشته می شود تا بعد از عمل به جراح خود مراجعه کند. ممکن است برای اطمینان از باقی ماندن بیضه در کیسه بیضه معاینات منظم لازم باشد.

کودک شما در نوجوانی باید یاد بگیرد که چگونه خودآزمایی منظم بیضه را انجام دهد. نکات کلیدی که باید به خاطر بسپارید.

بیضه نزول نکرده زمانی است که بیضه ها در کیسه بیضه نیستند.

ممکن است دلایل متعددی برای نزول بیضه ها وجود داشته باشد. معمولا علت ناشناخته است.

اگر تا شش ماهگی بیضه ها به خودی خود به سمت پایین حرکت نکنند عمل جراحی لازم است. این کار برای کاهش مشکلات بهداشتی مداوم انجام می شود.

این عمل یک روز است و کودک شما معمولاً همان روز به خانه می رود.

علت دقیق بیضه نزول نکرده مشخص نیست. ژن ها، سلامت مادر نوزاد و عوامل دیگر ممکن است اثر ترکیبی داشته باشند.

آنها با هم ممکن است هورمون‌ها، تغییرات فیزیکی و فعالیت عصبی را که در نحوه رشد بیضه‌ها نقش دارند، مختل کنند.

عوامل خطر بیضه نزول نکرده

مواردی که ممکن است خطر بیضه نزول نکرده در نوزاد را افزایش دهد عبارتند از:

  • مصرف الکل در دوران بارداری
  • زایمان زودرس یا وزن کم هنگام تولد
  • سابقه خانوادگی بیضه های نزول نکرده
  • مادر مبتلا به دیابت قبل یا در طول بارداری
  • قرار گرفتن در معرض برخی آفت کش ها در دوران بارداری
  • شرایط سلامتی در نوزاد، مانند فلج مغزی یا مشکل دیواره شکم
  • کشیدن سیگار یا قرار گرفتن در معرض دود سیگار در دوران بارداری

عوارض عدم نزول بیضه

بیضه ها باید کمی خنک تر از دمای معمولی بدن باشند تا رشد کنند و خوب کار کنند. کیسه بیضه این مکان خنک تر را فراهم می کند. عوارض عدم قرارگیری بیضه در جایی که قرار است قرار داشته باشد عبارتند از:

سرطان بیضه. مردانی که بیضه نزول نکرده دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان بیضه هستند. این بیماری اغلب در سلول های بیضه که اسپرم نابالغ می سازند شروع می شود.

مشخص نیست چرا این سلول ها به سرطان تبدیل می شوند.

این خطر در مردانی که بیضه های نزول نکرده در ناحیه معده داشته اند بیشتر از مردانی است که بیضه های نزول نکرده در کشاله ران داشته اند.

همچنین زمانی که هر دو بیضه تحت تأثیر قرار می گیرند این خطر بیشتر است.

جراحی برای اصلاح بیضه نزول نکرده ممکن است خطر ابتلا به سرطان بیضه را کاهش دهد. اما خطر سرطان به طور کامل از بین نمی رود.

مشکلات باروری این مشکلات باردار شدن شریک زندگی را سخت تر می کند. احتمال وقوع آنها در مردانی که بیضه نزول نکرده دارند بیشتر است.

اگر بیضه نزول نکرده برای مدت طولانی بدون درمان بماند مشکلات باروری ممکن است بدتر شود.

سایر شرایط بهداشتی مرتبط با بیضه نزول نکرده عبارتند از:

پیچ خوردگی بیضه. این چرخش طناب است که خون را به کیسه بیضه می آورد. این یک مشکل دردناک است که خون بیضه را قطع می کند. بدون درمان سریع، ممکن است بیضه آنقدر آسیب ببیند که نیاز به جراحی داشته باشد.

ضربه. اگر بیضه در کشاله ران باشد، ممکن است در اثر فشار به استخوان شرمگاهی آسیب ببیند.

فتق اینگوینال. بخشی از روده می تواند از طریق یک نقطه ضعیف در عضلات ناحیه معده به کشاله ران فشار وارد کند. برآمدگی که این امر ایجاد می کند می تواند دردناک باشد.

جراحی ارکیوپکسی (Orchiopexy) بهترین و مؤثرترین روش درمان بیضه نزول‌نکرده است و توصیه می‌شود در سن زیر ۱۲ تا ۱۸ ماهگی انجام شود تا هم عملکرد طبیعی بیضه حفظ شود و هم خطر ناباروری و سرطان در آینده کاهش یابد.

در این عمل جراح بیضه را از مسیر غیرطبیعی به داخل کیسه بیضه هدایت و ثابت می‌کند.

این کار می‌تواند به دو روش انجام شود: جراحی باز که با برش کوچک در کشاله ران و کیسه بیضه انجام می‌شود.

لاپاراسکوپی که به‌ویژه در مواردی که بیضه داخل شکم قرار دارد کاربرد دارد و با ایجاد برش‌های کوچک و استفاده از دوربین و ابزارهای ظریف انجام می‌شود.

هر دو روش میزان موفقیت بالایی دارند و انتخاب روش به محل بیضه و شرایط کودک بستگی دارد.

درمان عدم نزول بیضه

اغلب اوقات بیضه در عرض چند ماه به جای خود حرکت می کند. در ابتدا باید منتظر بمانید و ببینید با معاینات منظم اوضاع چگونه پیش می رود.

اگر تا 6 ماهگی به داخل کیسه بیضه نیفتد پزشک احتمالاً جراحی را پیشنهاد خواهد کرد.

جراحی عدم نزول بیضه رایج ترین درمان است و تقریباً همیشه جواب می دهد. معمولاً زمانی که کودک 6 تا 12 ماهه است انجام می شود تا بیشترین سود را داشته باشد.

درمان زودهنگام می تواند احتمال بروز مشکلات باروری پسر شما را در آینده کاهش دهد.

کودک شما دارو دریافت می کند تا در طول عمل بیدار نباشد یا دردی احساس نکند. پزشک انجام خواهد داد:

یک سوراخ کوچک در کشاله ران یا پایین شکم ایجاد کنید تا بیضه را پیدا کنید.

به آرامی بیضه را به سمت پایین حرکت دهید.

یک برش کوچک در کیسه بیضه ایجاد کنید و بیضه را در جای خود بخیه بزنید.

دهانه ها را با بخیه هایی ببندید که خود به خود حل می شوند.

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصص در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند، ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند، بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸ 

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

 آدرس:

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

 منبع: dr-ashjaei.com

 

تشخیص تنگی مجرای ادراری در کودکان

۲۲ بازديد

تشخیص تنگی مجرای ادراری در کودکان

تنگی مجرای ادرار در کودکان یکی از مشکلات نسبتا نادر است که می تواند عوارض قابل ملاحظه ای برای سلامت ادراری آنها ایجاد کند.

این عارضه ممکن است به صورت مادرزادی یا اکتسابی شکل گیرد.

از نظر پزشکی تنگی مجرای ادرار در کودکان ممکن است با علائم غیراختصاصی نظیر دشواری در ادرار، فوریت ادراری، احساس ادرار ناقص و گاهی هماتوری (خون در ادرار) ظاهر شود.

این علائم ممکن است با سایر بیماریهای ادراری اشتباه گردد به همین دلیل تشخیص درست اهمیت بسیاری دارد.

اولین قدم برای تشخیص گرفتن سوابق دقیق پزشکی و معاینه فیزیکی می باشد.

در مراحل بعدی از آزمایشات متنوعی برای تأیید تشخیص استفاده می شود:

  • اورتروگرام رتروگراد (RUG): یکی از مهم ترین آزمایشات تصویربرداری است که به واسطه آن می توان موضع و مقدار تنگی را به دقت مشخص کرد.
  • سیستوپیلوروگرافی (VCUG): این روش برای ارزیابی عملکرد مثانه و مجرای ادرار هنگام ادرار انجام می شود و انجام این آزمایش نشان می دهد آیا بازگشت ادرار وجود دارد یا خیر.
  • سیستوسکوپی: در این روش با استفاده از دستگاه سیستوسکوپ (دوربین کوچک برای مشاهده داخل مثانه و مجرا) می توان مستقیما ناحیه تنگ شده را بررسی کرد.

بر اساس نتایج این آزمایشات پزشک مسیر درمان را مشخص می کند. برای تنگی های خفیف ممکن است اورتروتومی داخلی با دید مستقیم (DVIU) مورد استفاده قرار گیرد.

برای موارد پیچیده تر ممکن است نیاز به جراحی باز یا حتی انتقال پلکی بافتی برای بازسازی مجرای ادرار باشد.

در نهایت باید تأکید کرد که تنگی مجرای ادرار در کودکان با شناخت به موقع و انتخاب درمان مناسب، قابل مدیریت و بهبود می باشد و می توان از عوارض بلندمدت جلوگیری نمود. 

درمان تنگی مجرای ادراری

درمان تنگی مجرای ادرار در کودکان بسته به شدت تنگی، محل آن و علائم بالینی کودک انتخاب می‌شود. روش‌های درمانی شامل موارد زیر است:

۱. درمان‌های غیرجراحی (کم تهاجمی)

اتساع مجرا (Dilation):

در این روش پزشک با استفاده از میله‌های نازک و افزایش تدریجی قطر آنها مجرای ادرار را باز می‌کند. این درمان معمولاً برای تنگی‌های خفیف و موقت استفاده می‌شود. 

ممکن است نیاز به چند جلسه تکرار داشته باشد.

کاتترگذاری (Catheterization):

گاهی برای باز نگه داشتن مجرا کاتتر (لوله نازکی) برای چند روز در مثانه قرار داده می‌شود. این روش هم بیشتر برای تنگی‌های کوتاه یا بعد از آسیب موقتی به کار می‌رود.

۲. درمان‌های جراحی

اورتروتومی داخلی (Internal Urethrotomy): 

در این روش از یک ابزار مخصوص برای بریدن تنگی از داخل مجرا استفاده می‌شود. این عمل معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. 

مناسب برای تنگی‌های کوتاه و کم‌عمق است.

بازسازی مجرای ادرار (Urethroplasty):

برای تنگی‌های شدید، طولانی یا مواردی که با روش‌های دیگر درمان نشده‌اند عمل جراحی باز لازم است. 

در این عمل بخش تنگ شده برداشته یا با بافت‌های پیوندی (مثل بافت دهان یا پوست) ترمیم می‌شود. این روش ماندگاری بالایی دارد و احتمال بازگشت تنگی کمتر است.

۳. درمان حمایتی و مراقبت پس از درمان

آنتی‌بیوتیک‌ها:

برای پیشگیری از عفونت ادراری قبل و بعد از عمل جراحی تجویز می‌شود.

مراقبت از کاتتر:

در صورت گذاشتن کاتتر آموزش والدین درباره‌ی نحوه تمیز کردن و مراقبت از آن اهمیت زیادی دارد.

پیگیری منظم:

پس از درمان تنگی مجرای ادرار در کودکان پیگیری‌های منظم برای بررسی بازگشت تنگی یا بروز عوارض ضروری است.

آزمایش‌هایی مانند سونوگرافی کلیه‌ها و مجاری ادراری یا عکس رنگی (VCUG) ممکن است مجدداً درخواست شود.

نکات مهم در انتخاب روش درمان

  • سن کودک
  • طول و شدت تنگی
  • سابقه عفونت‌های ادراری یا آسیب‌های قبلی
  • وجود بیماری‌های زمینه‌ای مثل اختلالات مادرزادی مجاری ادراری

مدت زمان بازگشت کودک به فعالیت‌های عادی بعد از عمل تنگی مجرای ادرار بستگی به چند عامل دارد: از جمله نوع عمل (باز یا اندوسکوپی)، سن کودک و وجود یا عدم وجود عوارض بعد از عمل.

به طور کلی:

۱. بعد از اندوسکوپی یا درمان کم‌تهاجمی

معمولاً ۲ تا ۵ روز بعد کودک می‌تواند فعالیت‌های سبک روزمره را شروع کند.

بازی‌های شدید، دویدن یا دوچرخه‌سواری باید ۲ تا ۳ هفته به تعویق بیفتد 

۲. بعد از جراحی باز یا ترمیم وسیع

برای برگشت به فعالیت‌های معمول (مدرسه رفتن، بازی سبک): حدود ۲ تا ۳ هفته.

برای فعالیت‌های پُر تحرک یا ورزش: ۴ تا ۶ هفته یا طبق نظر پزشک.

۳. مراقبت‌های مهم قبل از شروع فعالیت

سوند باید طبق نظر پزشک خارج شده باشد و ادرار بدون مشکل دفع شود.

محل جراحی یا بخیه‌ها باید کاملاً ترمیم شده باشد.

کودک نباید درد یا سوزش غیرعادی داشته باشد.

جمع‌بندی

تنگی مجرای ادرار در کودکان یک بیماری قابل درمان است ولی نیاز به تشخیص به‌موقع، انتخاب روش مناسب درمان و پیگیری دقیق دارد.

با مراجعه‌ی به‌موقع به متخصص اورولوژی کودکان و انجام درمان مناسب می‌توان از آسیب‌های دائمی به دستگاه ادراری جلوگیری کرد و کیفیت زندگی کودک را بهبود بخشید.

درباره دکتر بهار اشجعی

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصص در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند. ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند. بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

خدمات دکتر بهار اشجعی

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸ 

۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

منبع: https://dr-ashjaei.com/

 

روش های ختنه

۱۲۶ بازديد

ختنه در نوزادان و کودکان (circumcision)

ختنه در نوزادان و کودکان یکی از موضوعاتی است که بسیاری از والدین با آن روبرو هستند و تصمیم‌گیری درباره‌اش می‌تواند همراه با سوالات و نگرانی‌های فراوان باشد.

این عمل که ریشه در سنت‌های دینی، فرهنگی و پزشکی دارد فواید و چالش‌های خاص خود را دارد.

در این مقاله تلاش کرده‌ایم به همه جنبه‌های مهم این موضوع بپردازیم تا والدین بتوانند با آگاهی بیشتری تصمیم بگیرند.

ختنه به عمل جراحی ساده‌ای گفته می‌شود که در آن پوست اضافه روی سر آلت تناسلی (پیش‌پوست) برداشته می‌شود.

این عمل قدمتی چند هزار ساله دارد و در بسیاری از فرهنگ‌ها و ادیان مانند اسلام و یهودیت، بخشی از آیین مذهبی محسوب می‌شود.

اما امروزه علاوه بر دلایل مذهبی و فرهنگی، دلایل پزشکی نیز برای انجام آن مطرح است.

بهترین زمان برای انجام ختنه

پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند که اگر شرایط پزشکی خاصی وجود ندارد، بهترین زمان برای ختنه دوران نوزادی (از روز سوم تا پایان ماه اول زندگی) است.

در این دوران کودک هنوز تحرک زیادی ندارد روند ترمیم زخم سریع‌تر انجام می‌شود و نیاز به داروی بی‌هوشی یا بی‌حسی گسترده کمتر است.

با این حال برخی خانواده‌ها بنا بر دلایل مختلف، ختنه را به سنین بالاتر موکول می‌کنند. در این موارد، احتمال نیاز به بی‌هوشی عمومی، درد بیشتر و مدت بهبودی طولانی‌تر وجود دارد.

انواع مختلف ختنه

ختنه به روش‌های مختلفی انجام می‌شود که رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از:

روش حلقه پلاستیکی (Plastibell): در این روش یک حلقه کوچک پلاستیکی روی آلت تناسلی قرار می‌گیرد و پوست اضافه دور آن بسته می‌شود.

پس از چند روز، حلقه و پوست مرده به طور خودبه‌خود می‌افتند.

روش سنتی (برش جراحی): در این روش پزشک با استفاده از ابزار جراحی پوست اضافی را می‌برد و زخم را بخیه می‌زند.

ختنه با لیزر: این روش که امروزه در برخی مراکز انجام می‌شود، با استفاده از لیزر پوست اضافه را برمی‌دارد و مزیت آن دقت بالا و خونریزی کمتر است.

انتخاب روش مناسب به شرایط فیزیکی نوزاد تجربه پزشک و ترجیح والدین بستگی دارد.

مزایای ختنه از دیدگاه پزشکی

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که ختنه در نوزادان و کودکان می‌تواند فواید متعددی داشته باشد، از جمله:

  • کاهش خطر عفونت‌های مجاری ادراری به‌ویژه در یک سال اول زندگی
  • کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های مقاربتی در آینده
  • پیشگیری از مشکلات پوستی مانند التهاب و چسبندگی پوست
  • افزایش بهداشت فردی در طول زندگی

البته باید توجه داشت که این مزایا در مقابل عمل جراحی قرار دارند و هر تصمیمی باید آگاهانه گرفته شود.

عوارض احتمالی ختنه و نحوه پیشگیری

در حالی که ختنه در اکثر موارد بدون مشکل خاصی انجام می‌شود اما مانند هر عمل جراحی، ممکن است عوارضی نیز داشته باشد، از جمله:

  • خونریزی
  • عفونت
  • چسبندگی پوست
  • برش نادرست

برای پیشگیری از این عوارض، انتخاب پزشک متخصص و باتجربه اهمیت زیادی دارد. همچنین رعایت دقیق مراقبت‌های پس از عمل می‌تواند از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری کند.

مراقبت‌های بعد از ختنه

مراقبت درست از ناحیه ختنه‌شده تأثیر مستقیم بر بهبود سریع‌تر و پیشگیری از عوارض دارد. مهم‌ترین نکات عبارتند از:

  • شست‌وشوی آرام ناحیه با آب جوشیده سرد شده
  • استفاده از پماد آنتی‌بیوتیک طبق تجویز پزشک
  • تعویض منظم پوشک و جلوگیری از اصطکاک لباس با ناحیه زخم
  • جلوگیری از وارد شدن فشار یا ضربه به محل زخم
  • مراجعه فوری به پزشک در صورت خونریزی غیرعادی، تورم شدید یا بوی نامطبوع

معمولاً طی ۷ تا ۱۰ روز زخم به‌طور کامل بهبود می‌یابد.

سوالات متداول والدین درباره ختنه

آیا نوزاد هنگام ختنه درد می‌کشد؟

در روش‌های امروزی معمولاً از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود تا کودک احساس درد نکند. در برخی مراکز پیش از انجام عمل قند محلول یا داروهای خوراکی آرام‌بخش نیز به نوزاد داده می‌شود.

آیا ممکن است نیازی به ختنه نباشد؟

در برخی کودکان به دلایل پزشکی مانند هیپوسپادیاس (انحراف مجرای ادرار) انجام ختنه تا زمان بررسی‌های کامل پزشکی به تعویق می‌افتد.

اگر ختنه انجام نشود چه اتفاقی می‌افتد؟

عدم انجام ختنه به معنای خطر حتمی نیست اما نیاز به رعایت بیشتر بهداشت و مراقبت‌های خاص در ناحیه تناسلی دارد.

سفارش پایانی

ختنه در نوزادان و کودکان یک تصمیم مهم برای والدین است که باید با در نظر گرفتن جنبه‌های مختلف پزشکی فرهنگی و خانوادگی اتخاذ شود.

اگر تصمیم به انجام آن گرفته‌اید مشاوره با پزشک متخصص اطفال یا جراح کودکان ضروری است تا با بررسی وضعیت نوزاد، بهترین زمان و روش انتخاب شود.

همچنین توصیه می‌شود پس از انجام ختنه تمام مراقبت‌های توصیه‌شده به دقت رعایت شود تا روند بهبودی به‌خوبی طی شده و از بروز عوارض جلوگیری شود.

در نهایت توجه داشته باشید که ختنه در نوزادان و کودکان عملی ساده ولی حساس است که با انتخاب درست پزشک و رعایت نکات بهداشتی می‌تواند با حداقل دردسر انجام شود و نتایج مطلوبی به همراه داشته باشد.

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند.
ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند.
بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

 منبع: https://dr-ashjaei.com/

 

فتق ناف در نوزادان-umbilical hernia

۱۲۴ بازديد

روش‌های درمان فتق ناف در نوزادان چیست؟

فتق ناف در نوزادان یکی از مشکلات شایع در دوران نوزادی است که بسیاری از والدین هنگام مشاهده برآمدگی در ناحیه ناف کودک خود، نگران آن می‌شوند.

این مشکل اغلب بی‌خطر است و در بسیاری از موارد خودبه‌خود بهبود می‌یابد، اما در برخی شرایط نیاز به بررسی و حتی درمان جراحی دارد.

آگاهی از علائم، علت‌ها و روش‌های درمانی، به والدین کمک می‌کند تا در زمان مناسب به پزشک مراجعه کرده و از بروز عوارض احتمالی جلوگیری کنند.

علائم فتق ناف در نوزادان

مهم‌ترین علامت فتق ناف برآمدگی در ناحیه ناف است که معمولاً هنگام گریه، سرفه یا زور زدن نوزاد بیشتر نمایان می‌شود و در زمان آرامش کاهش می‌یابد.

این برآمدگی نرم است و معمولاً با فشار آرام به داخل شکم برمی‌گردد. سایر علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • بی‌قراری یا گریه بیش‌ازحد نوزاد
  • حساسیت به لمس ناحیه ناف
  • تغییر رنگ یا التهاب در پوست اطراف ناف (در موارد پیچیده)
  • در صورت مشاهده قرمزی، تورم زیاد یا سفت شدن فتق، مراجعه فوری به پزشک ضروری است، چون ممکن است نشانه گیر افتادن یا انسداد باشد.

علل ایجاد فتق ناف در نوزادان

در دوران جنینی روده‌ها از طریق ناحیه ناف وارد شکم می‌شوند و پس از کامل شدن رشد، دیواره شکم بسته می‌شود.

اگر این ناحیه به‌طور کامل بسته نشود، روزنه‌ای باقی می‌ماند که منجر به ایجاد فتق ناف می‌شود. از جمله عواملی که می‌توانند خطر بروز این مشکل را افزایش دهند:

  • تولد زودرس (نارس بودن نوزاد)
  • وزن کم هنگام تولد
  • سابقه خانوادگی فتق ناف
  • نژاد (در برخی گروه‌ها مانند نوزادان آفریقایی‌تبار شایع‌تر است)

این مشکل در نوزادان دختر و پسر به‌طور یکسان دیده می‌شود.

آیا فتق ناف خطرناک است؟

در بیشتر موارد فتق ناف در نوزادان بی‌خطر بوده و تا سن ۲ سالگی به‌طور طبیعی بسته می‌شود. با این حال در برخی شرایط، فتق می‌تواند باعث گیر افتادن روده یا انسداد شود.

در چنین مواردی، جریان خون به بخش بیرون‌زده مختل می‌شود و این وضعیت نیاز به مداخله فوری پزشکی دارد.

علائمی که می‌توانند نشان‌دهنده وضعیت اورژانسی باشند:

  • درد شدید در ناحیه فتق
  • عدم بازگشت برآمدگی به داخل شکم
  • استفراغ مکرر
  • بی‌قراری شدید و مداوم

تشخیص فتق ناف در نوزادان و کودکان

تشخیص فتق ناف معمولاً از طریق معاینه فیزیکی توسط پزشک انجام می‌شود. پزشک با مشاهده برآمدگی و بررسی واکنش آن به فشار آرام وجود فتق را تأیید می‌کند. 

در موارد مشکوک یا برای بررسی عوارض ممکن است سونوگرافی تجویز شود، هرچند اغلب نیازی به تصویربرداری نیست.

درمان فتق ناف در نوزادان

درمان بسته به شدت فتق و سن کودک متفاوت است:

درمان غیرجراحی (انتظار و مراقبت)

اکثر موارد فتق ناف در نوزادان تا سن ۲ سالگی بدون نیاز به درمان خاصی بسته می‌شود. والدین باید با رعایت نکات مراقبتی از تشدید فتق جلوگیری کنند.

استفاده از سکه یا چسب روی ناف به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود و ممکن است عفونت ایجاد کند.

جراحی فتق ناف

در صورتی که یکی از شرایط زیر وجود داشته باشد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند:

  • فتق تا سن ۳ یا ۴ سالگی بسته نشده باشد
  • فتق خیلی بزرگ باشد (بیش از ۱.۵ سانتی‌متر)
  • احتمال گیر افتادن یا عوارض وجود داشته باشد

جراحی فتق ناف در نوزادان یک عمل ساده و کم‌خطر است که معمولاً به‌صورت سرپایی انجام می‌شود و نوزاد در همان روز یا روز بعد از بیمارستان مرخص می‌شود.

مراقبت‌های پس از جراحی فتق ناف

بعد از عمل جراحی، والدین باید نکاتی را رعایت کنند:

  • نگهداری پانسمان خشک و تمیز
  • جلوگیری از فشار به ناحیه عمل
  • مراجعه منظم برای ویزیت‌های پیگیری
  • توجه به علائم هشدار مانند تب، تورم، قرمزی یا ترشح

دوره نقاهت اغلب کوتاه است و نوزاد بعد از چند روز به وضعیت عادی بازمی‌گردد.

آیا می‌توان از فتق ناف در نوزادان پیشگیری کرد؟

فتق ناف در نوزادان معمولاً قابل پیشگیری نیست چون به ساختار مادرزادی مربوط است. با این حال مراقبت صحیح در دوران بارداری جلوگیری از زایمان زودرس و تغذیه مناسب مادر ممکن است در کاهش عوامل خطر مؤثر باشد.

همچنین والدین باید از روش‌های غیراصولی مانند چسباندن سکه روی ناف یا فشار دادن مکرر آن اجتناب کنند، چون این کارها نه‌تنها کمکی به درمان نمی‌کنند، بلکه ممکن است باعث عفونت یا آسیب بیشتر شوند.

نتیجه‌گیری

فتق ناف در نوزادان یک مشکل نسبتاً شایع اما معمولاً بی‌خطر است که اغلب بدون درمان خاصی بهبود می‌یابد.

با این حال شناخت علائم هشدار و مراجعه به‌موقع به پزشک نقش مهمی در پیشگیری از عوارض احتمالی دارد. جراحی نیز در موارد خاص به عنوان یک درمان مؤثر و ایمن در نظر گرفته می‌شود.

در صورتی که فرزند شما علائم مشکوک به فتق ناف دارد یا نیاز به بررسی تخصصی دارد دکتر اشجعی متخصص جراحی عمومی و کودکان با سابقه درخشان در درمان انواع فتق آماده ارائه خدمات پزشکی به کودکان دلبند شماست.
با مشاوره تخصصی و برخورد مهربانانه اطمینان خاطر والدین تضمین می‌شود.

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند.
ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند.
بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباط با ما

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن:

۰۲۱-۴۴۸۰۶۶۶۸

 ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

 منبع: https://dr-ashjaei.com/

انواع روش های جراحی فتق کشاله ران-Inguinal hernia

۱۸۲ بازديد
بیماری فتق اینگوینال یا هیدروسل در کودکان و نوزادان
بیماری فتق زمانی اتفاق میوفته که بافت یه حفره بدن از طریق سوراخی در دیواره عضلانی شما به داخل حفره دیگه برآمده میشه. شایع ترین نوع فتق فتق مغبنی هس.
هنگامی اتفاق میوفته که بافت شکمی، مثه چربی شکم یا حلقه‌ای از روده، از سوراخی در دیواره پایین شکم شما بیرون بزنه.
این دیواره ای هس که شکم شما رو از کشاله ران جدا می کنه. فتق اینگوینال در کانال مغبنی ایجاد میشه، که یه گذرگاه هس که از دو طرف لگن به اندام های جنسی شما می گذره.
که به اون فتق کشاله ران هم گفته میشه. ("اینگوینال" به معنای "در کشاله ران" هس.)
اونا شایع ترین نوع فتق کشاله ران هستن، البته نه تنها نوع. (فتق فمورال کمتر شایعه، که در کانال کوچکتر فمورال که در زیر کانال اینگوینال قرار دارد اتفاق میوفته). 
فتق سوراخی هس که در لایه های عضلانی دیواره شکم ایجاد میشه. پس، جراحی می تونه از سمت شکم، مثه روش لاپاراسکوپی، یا از طریق پوست، مثه روش سنتی و باز انجام بشه.
 رویکرد باز و روش لاپاراسکوپی
روش لاپاراسکوپی در اوایل دهه 1990 بر اساس موفقیت در برداشتن کیسه صفرا با لاپاراسکوپی معرفی شد.
مطالعات تا به امروز در مقایسه با روش باز، درد کمتر، بازگشت زودتر به فعالیت‌های عادی و بازگشت زودتر به کار رو در نتیجه روش لاپاراسکوپی نشون داده‌.
مثلا، بیمارانی که تحت ترمیم فتق لاپاراسکوپی قرار می گیرن، به طور متوسط ​​هشت روز زودتر از افرادی که تحت ترمیم باز قرار می گیرن، به فعالیت های عادی باز می گردن. همچنین مهم هس که بدونیم هرکسی با توجه به درک درد و شغلش متفاوته.
ممکنه یه نفر تحت ترمیم فتق باز قرار بگیره و بعد از یه هفته به سر کارش برگرده در حالی که فرد دیگه ای که تحت عمل جراحی لاپاراسکوپی قرار گرفته پس از شش هفته برگرده.
مزیت های روش باز یا لاپاراسکوپی
همانطور که اشاره شد، روش لاپاراسکوپی معمولاً منجر به درد کمتر، بازگشت زودتر به فعالیت های عادی و بازگشت زودتر به کار نسبت به روش باز هس.
از سوی دیگه، نیاز به بیهوشی عمومی داره و هزینه ش بیشتر از روش باز هس. از طرف دیگه، روش باز برای ارائه دهنده بیمه هزینه کمتری داره و می تونه تحت بی حسی موضعی، در حالی که بیمار بیداره، انجام بشه.
کدوم روش بهتره روش باز یا لاپاراسکوپی؟
پاسخ به این سوال بستگی به این داره که هدف بیمار برای موفقیت چیه. اگه فرد هزینه، درد، بهبودی یا بیهوشی براش مهم باشه، پاسخ متفاوت هس.
اگه انتخاب نهایی برتری یه روش بر دیگری جلوگیری از عود فتق باشه، بر اساس تحقیقات فعلی، هر دو روش برابر هستن. توجه به این نکته ضروریه که نرخ عود طولانی مدت پنج تا ده ساله هنوز برای ترمیم فتق لاپاراسکوپی در دسترس نیس.
پس مهمه توجه داشته باشین که برخی از پزشکان به دلیل هزینه بیشتر مربوط به ترمیم لاپاراسکوپی، تنها روش باز رو توصیه می کنن.
برخی پزشکان روش باز رو برای فتق های یه طرفه و روش لاپاراسکوپی رو برای فتق های دو طرفه توصیه می کنن. این جراحان استدلال می کنن که درد ناشی از دو ترمیم فتق باز به طور همزمان تفاوت هزینه رو متعادل می کنه.
در نهایت، سایر جراحان روش لاپاراسکوپی رو برای اکثر موارد توصیه می کنن و رویکرد باز رو برای معدود بیمارانی که خطر بیهوشی عمومی در اونا افزایش یافته، توصیه می کنن.
اونا معتقدن که کاهش درد و بازگشت زودهنگام به فعالیت ها بیشتر از تفاوت در هزینه ها مهم تره.
روش جراحی باز ترمیم فتق کشاله ران
ترمیم فتق مغبنی باز اغلب تحت بی حسی موضعی یا بی حسی منطقه ای تزریق شده به ستون فقرات انجام میشه.
یعنی شما در طول عمل بیدار خواهید بود، اما ناحیه تحت عمل بی‌حس میشه، بنابراین هیچ دردی رو تجربه نخواهید کرد.
گاهی از بیهوشی عمومی استفاده می شود. این بدان معناست که شما در طول عمل خواب خواهید بود و هیچ دردی احساس نخواهید کرد.
هنگامی که داروی بی حسی اثر کرد، جراح یه برش (برش) روی فتق ایجاد می کنه. این برش معمولاً حدود شش تا هشت سانتی متر طول داره.
سپس جراح توده بافت چربی یا حلقه روده رو دوباره در شکم قرار میده.
یه توری در دیواره شکم، در نقطه ضعیفی که فتق ازش عبور کرده، قرار می گیره تا اونو تقویت کنه.
هنگامی که ترمیم کامل شد، پوست شما با بخیه ها بسته میشه. اینا معمولاً طی چند روز پس از عمل خود به خود حل میشن.
اگه فتق خفه شده باشه و بخشی از روده آسیب دیده باشه، ممکنه لازم باشه بخش آسیب دیده برداشته بشه و دو انتهای روده سالم دوباره به هم وصل بشن.
این یه عمل جراحی بزرگتره و ممکنه نیاز باشه مدت بیشتری در بیمارستان بمونین.
روش جراحی لاپاراسکوپی
بیهوشی عمومی برای ترمیم فتق مغبنی سوراخ کلید استفاده میشه، پس در طول عمل خواب خواهید بود. در طی جراحی سوراخ کلید، جراح معمولاً به جای یه برش بزرگ، سه برش کوچک در شکم شما ایجاد می کنه.
یه لوله نازک حاوی یه منبع نور و یه دوربین (لاپاراسکوپ) از طریق یکی از این برش ها وارد میشه تا جراح بتونه داخل شکم شما رو ببینه.
ابزارهای جراحی از طریق برش های دیگه وارد میشن تا جراح بتونه فتق رو به جای خود بازگردونه.
دو نوع جراحی سوراخ کلید وجود داره.
روش ترانس شکمی پیش صفاقی (TAPP)
در طی عمل جراحی ترانس شکمی، ابزارها از طریق دیواره عضلانی شکم و پوشش پوشاننده اندام های شما (صفاق) وارد میشه.
یه فلپ از صفاق بر روی فتق پوست کنده میشه و یه تکه مش به ناحیه ضعیف شده در دیواره شکم شما منگنه یا چسبونده میشه تا اونو تقویت کنه.
روش کاملا خارج صفاقی (TEP)
جراحی کاملا خارج صفاقی جدیدترین تکنیک سوراخ کلیده و شامل ترمیم فتق بدون ورود به حفره صفاقی هس.
پس از تکمیل ترمیم، برش های پوست شما با بخیه یا چسب جراحی بسته میشه.
موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) که درمان‌های پزشکی رو برای NHS ارزیابی می‌کنه، میگه که هم جراحی سوراخ کلید و هم جراحی باز برای فتق بی‌خطر هستن و به خوبی کار می‌کنن.
با جراحی سوراخ کلید، معمولاً درد کمتری بعد از عمل وجود داره چون بریدگی ها کوچکترن. همچنین آسیب کمتری به عضلات وارد میشه و بریدگی های کوچک رو میشه با چسب بست.
جراحی سوراخ کلید در افرادی که:
قبلا درمان شدن و فتق عود کرده (فتق راجعه)
داشتن فتق در هر دو طرف به طور همزمان (فتق دو طرفه)
اما خطر عوارض جدی، مثه آسیب تصادفی جراح به روده، با جراحی سوراخ کلید بیشتر از جراحی باز هس.
خطر بازگشت فتق شما پس از هر دو عمل مشابه هس.
قبل از تصمیم گیری در مورد مناسب ترین درمان، مزایا و معایب جراحی سوراخ کلید و باز رو با جراح تون مشورت کنین.
بهترین تکنیک برای ترمیم فتق اینگوینال
انتخاب روش برای جراحی فتق کشاله ران یا اینگوینال تا حد زیادی به موارد زیر بستگی داره:
سلامت عمومی شما - افراد مسن یا افراد بدحال ممکنه خیلی ضعیف باشن که نمی تونن بیهوشی عمومی انجام بدن، پس جراحی باز با استفاده از بی حسی موضعی ممکنه توصیه بشه.
تجربه جراح شما - جراحی باز شایع تر از جراحی سوراخ کلید هس و همه جراحان تجربه کافی در تکنیک های سوراخ کلید ندارن.
انجمن فتق بریتانیا استفاده از روش باز رو برای ترمیم اکثر فتق های اولیه یه طرفه (اونایی که برای اولین بار فقط در یه طرف ظاهر میشه) توصیه می کنن.
دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصص در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند، ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند، بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.
راه های ارتباط با ما
مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹
تلفن:
بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴
بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی
 منبع: https://dr-ashjaei.com/

درمان بیماری عدم درمان بیضه نزول نکرده در کودکان

۱۸۷ بازديد
تشخیص بیضه نزول نکرده (Cryptorchidism یا Undescended Testis) 
عارضه بیضه‌های نزول نکرده معمولاً در کانال اینگوینال قرار داره. تقریباً بیست تا سی درصد از بیضه های نزول نکرده غیرقابل لمس هس. اگه نزول خود به خودی تا شش ماه نزول نکنه بعیده درست بشه و باید عمل جراحی انجام شه. 
بدون مداخله جراحی، بیضه نزول نکرده احتمالا در طی سه ماه اولیه زندگی نزول می کنه.
پس، اگه بیضه‌ها نزول نکرده باقی بمونه، پیشنهاد میشه که بین سنین شش تا دوازده ماهگی، اورکیوپکسی انجام بشه تا بیضه‌ها در کیسه بیضه قرار بگیره تا خطرات کمتر بشه و احتمال ناباروری به حداقل برسه.
بیضه می‌تونه در هر نقطه‌ای از مسیر نزول قرار گیره و ویژگی‌های مختلفی مثه دیسژنتیک، نابجا (انحراف از مسیر نزول معمول)، هیپوپلاستیک، قرار گرفتن در بالای شکم نزدیک حلقه اینگوینال، یافتن در کانال مغبنی یا از دست رفتن رو نشون بده.
به طور کامل تظاهر یه طرفه شایعه و در دو سوم موارد رخ میده. بیضه نزول نکرده می تونه منجر به عوارض بالقوه طولانی مدت بشه، از جمله کاهش باروری (به ویژه در مواردی که هر دو بیضه رو تحت تاثیر قرار بده).
تقریباً 10٪ تا 30٪ از افراد مبتلا به بیضه نزول نکرده یه طرفه ممکنه ناباروری رو تجربه کنن، با این خطر که از 35٪ به 65٪ یا بیشتر برای افراد مبتلا به بیماری دو طرفه افزایش پیدا می کنه.
در صورتی که بیضه‌های کریپتورکید دو طرفه درمان نشه، میزان ناباروری می‌تونه از 90 درصد فراتر بره.
کریپتورکیدیسم با ناباروری مردان در بزرگسالی مرتبطه، عمدتاً به دلیل کیفیت ضعیف مایع منی، که می تونه با عملکرد سلول های سرتولی و تأثیرش بر عملکرد سلول های لیدیگ مرتبط باشه.
کریپتورکیدیسم، هیپوسپادیاس، سرطان بیضه و کیفیت پایین مایع منی مجموعاً سندرم دیسژنزی بیضه رو تشکیل میدن. این سندرم ناشی از عوامل محیطی مضر هس که برنامه ریزی جنینی و رشد غدد جنسی رو در طول زندگی جنین مختل می کنه.
سیگار کشیدن مادر، و همچنین استفاده از جایگزین های نیکوتین، با افزایش خطر در کاهش اسپرماتوزوئیدها و کریپتورکیدیسم همراه هس. افزایش خطر کریپتورکیدیسم در میان پسران مادرانی که در طول بارداری روزانه ده نخ سیگار یا بیشتر می‌کشن، دیده میشه.
به نظر میاد مصرف منظم الکل در دوران بارداری خطر کریپتورکیدیسم مادرزادی رو در پسران افزایش میده. مشاوره زنان باردار در مورد مصرف الکل هم باید این یافته جدید رو در نظر بگیرن.
کریپتورکیدیسم، شایع ترین بیماری مادرزادی که دستگاه تناسلی مردانه رو درگیر می کنه، با عدم وجود حداقل یه بیضه از کیسه بیضه مشخص میشه.
تقریباً سه درصد از نوزادان و سی درصد از نوزادان پسر نارس با بیضه‌های نزول نکرده به دنیا میان که نیاز به درک دقیقی در بین متخصصان مراقبت‌های بهداشتی داره.
کریپتورکیدیسم درمان نشده می تونه منجر به عوارض طولانی مدت بالقوه مثه مشکلات باروری، سرطان بیضه، پیچ خوردگی بیضه، فتق مغبنی و اثرات روانی شه.
پس، کریپتورکیدیسم چالش های مهمی در تشخیص و مدیریت ایجاد می کنه. پزشکان از تکنیک های لمس برای تعیین محل بیضه های نزول نکرده، عمدتاً در کانال مغبنی، اما به طور بالقوه در شکم استفاده می کنه.
اگه تا شش ماهگی بیضه پایین نیومده باشه، اصلاح جراحی از طریق ارکیوپکسی برای به حداقل رسوندن خطرات و عوارض احتمالی توصیه میشه.
اتیولوژی
عدم وجود بیضه آپاندیس با بیضه های شکمی و کریپتورکید همراه هس، عمدتاً زمانی که در نزدیکی حلقه خارجی قرار داره. با این حال، نقش دقیق بیضه آپاندیس در نزول بیضه نامشخصه.
علت کریپتورکیدیسم اغلب در نوزادان نامشخص هس و اونو به یه ناهنجاری مادرزادی شایع اما پراکنده و ایدیوپاتیک تبدیل می کنه.
کارشناسان بر این باورن که ترکیبی از ژنتیک، عوامل مادری و تأثیرات محیطی ممکنه فرآیندهای هورمونی و فیزیکی رو که بر رشد و نزول بیضه تأثیر می‌زارن، مختل کنه.
وزن هنگام تولد اولین عامل خطر برای بیضه های نزول نکرده و همچنین سابقه خانوادگی هس. علاوه بر این، سایر عوامل خطر بالقوه کمک کننده شامل:
  • مصرف الکل در دوران بارداری (پنج نوشیدنی یا بیشتر در هفته که می تواند خطر را تا سه برابر افزایش بده)
  • اختلالات شیمیایی غدد درون ریز که در تعادل طبیعی هورمون های جنینی اختلال ایجاد می کنن.
  • سیگار کشیدن
  • سندرم های ناهنجاری مادرزادی مانند سندرم داون، سندرم پرادر-ویلی و سندرم نونان
  • استفاده از لوازم آرایشی
  • قرار گرفتن در معرض فتالات (دی[2-اتیل هگزیل] فتالات یا DEHP)
  • سابقه خانوادگی کریپتورکیدیسم
  • استفاده از ایبوپروفن
  • لقاح آزمایشگاهی
  • دیابت مادر
  • قرار گرفتن مادر در معرض دی اتیل استیل بسترول
  • چاقی مادر
  • سندرم مجرای مولرین پایدار
  • قرار گرفتن در معرض آفت کش ها
  • پره اکلامپسی (به ویژه در اشکال شدیدترش، خطر ابتلا به کریپتورکیدیسم رو افزایش میده).
  • نوزادان نارس که قبل از نزول بیضه ها متولد شده اند
  • کوچک برای نوزادان در سن بارداری
تشخیص کریپتورشیدیسم در معاینه فیزیکی زمانی انجام میشه که یک یا هر دو بیضه در قسمت وابسته کیسه بیضه وجود نداشته باشن.
تقریباً 70٪ از بیضه های کریپتورکید در قسمت بالایی کیسه بیضه یا کانال اینگوینال قابل لمس هستن، در حالی که 30٪ دیگه قابل لمس نیستن، که نشون دهنده محل داخل شکمی، نوبین بیضه یا آنورشی هس.
ارجاع به متخصص باید تا شش ماهگی اصلاح شه و تا یه سال آینده اصلاح جراحی انجام بشه. بیضه هایی که تا شش ماه نزول نکرده باشه، بعیده که خود به خود پایین بیان. 
پسرانی که بیضه های بالا رفته دارن باید به متخصص جراحی ارجاع داده بشن.
تأخیر یا عدم درمان با بروز بیشتر سرطان بیضه و کاهش باروری از بیضه آسیب دیده مرتبطه. بیماران مبتلا به کریپتورکیدیسم دوطرفه باید فوراً برای ارزیابی با کاریوتایپ و کار بیوشیمیایی برای تفاوت رشد جنسی (DSD) ارجاع داده بشن.
دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصص در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند، ایشان دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذراندند و بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی به تحصیل در رشته جراحی عمومی در دانشگاه شهید بهشتی تهران پرداختند، بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در رشته جراحی عمومی، در رشته جراحی اطفال پذیرفته شدند و دوره جراحی اطفال را در دانشگاه علوم پزشکی تهران گذراندند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.
راه های ارتباط با ما
مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹
تلفن:
بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴
بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی
منبع: https://dr-ashjaei.com/

بهترین جراح تنگی مجرای ادرار کودکان در تهران-Urethral Stricture

۱۸۰ بازديد
تشخیص تنگی مجاری ادرار در نوزادان
می دونین که مجرای ادرار لوله ای هس که ادرار رو از مثانه به خارج از بدن تخلیه می کنه.
در پسران، مجرای ادرار از قسمت پایین مثانه شروع میشه و از طریق آلت تناسلی ادامه پیدا می کنه. بیماری تنگی مجرای ادرار به باریک شدن مجرای ادرار گفته میشه. این باریک شدن، تخلیه ادرار رو دشوار می کنه.
تنگی مجراری ممکنه مادرزادی باشه (در بدو تولد وجود داشته باشه) یا در نتیجه التهاب، آسیب، بیماری یا جراحی قبلی باشه.
نشونه ها و علائم تنگی مجاری ادرار در کودکان 
  • فشار دادن یا زور زدن هنگام ادرار کردن
  • جریان ادرار ضعیف، طولانی، نازک یا آهسته
  • ادرار دردناک
  • عفونت دستگاه ادراری (UTI)
  • هماچوری (خون در ادرار)
تشخیص و آزمایشات تنگی مجاری ادرار
Uroflow: کودک شما در یه توالت مخصوص به نام صندلی uroflow تخلیه میشه که میزان جریان ادرار و زمان لازم برای تخلیه مثانه رو اندازه گیری می کنه.
سپس، ادرار باقی مونده در مثانه رو با یه سونوگرافی مخصوص به نام اسکن مثانه بررسی می کنیم.
در کودکان مبتلا به تنگی مجرای ادرار، سرعت جریان ادرار کم میشه و معمولا تخلیه مثانه زمان بیشتری می بره.
سونوگرافی مثانه کلیه (RBUS): در این روش از امواج صوتی برای مشخص کردن کلیه ها و مثانه استفاده میشه.
این ما رو قادر می کنه تا ببینیم که آیا هیدرونفروز یا اتساع کلیه ها و مجاری ادراری وجود داره یا نه.
اورتروگرام رتروگراد (RUG): یه کاتتر (لوله) در انتهای مجرای ادراری کودک شما (در نوک آلت تناسلی) قرار می گیره.
سپس از این لوله برای پر کردن آهسته مجرای ادرار با محلول مات استفاده میشه.
در حالی که محلول در حال پر کردن مثانه اس، از دستگاه مخصوص اشعه ایکس (فلوروسکوپی) برای عکسبرداری استفاده میشه.
رادیولوژیست نگاه می کنه تا ببینه آیا تنگی در مجرای ادرار وجود داره یا نه.
پزشک با این ازمایش محل باریک شدن، درجه باریک شدن و در صورت مشاهده هرگونه ناهنجاری دیگه رو در اختیار ما قرار میده.
درمان تنگی مجاری ادرار
درمان تنگی مجرای ادرار بستگی به محل و طول تنگی داره.
روش سیستوسکوپی: در طول جراحی، اورولوژیست ابزاری رو به مجرای ادرار وارد می‌کنه که سیستوسکوپ نامیده میشه.
سیستوسکوپ وسیله ای کوچک هس که در انتهای اون یه نور و یه لنز دوربین قرار داره. این تجسم مستقیم مجرای ادرار و تنگی احتمالی رو فراهم می کنه.
روش اورتروتومی آندوسکوپی: در حالی که تحت بیهوشی عمومی هس، سیستوسکوپ از طریق آلت تناسلی به مجرای ادرار وارد میشه.
تنگی رو میشه با یه تیغه در انتهای ابزار از طول برید تا مجرای ادرار گشاد شه و ادرار دفع بشه.
همچنین میشه از این ابزار برای کشش ناحیه باریک مجرای ادرار استفاده کرد.
یه لوله کوچک به نام کاتتر با بهبودی ناحیه در جای خود باقی می مونه.
روش اورتروپلاستی: اورتروپلاستی باز پیچیده تره و ممکنه برای تنگی های طولانی تر لازم باشه. این روش شامل یه برش بین کیسه بیضه و راست روده اس.
ناحیه باریک مجرای ادرار برداشته میشه و مجرای ادرار باقی مونده مجدداً متصل میشه (آناستاموز).
هنگامی که تنگی بیش از حد طولانیه، ممکنه نیاز باشه از پیوند بافتی، معمولاً از داخل دهان (باکال) برای افزایش طول مجرای ادرار استفاده بشه.
با توجه به پیچیدگی این عمل، مواقعی وجود داره که جراح ممکنه توصیه کنه که اورتروپلاستی با رویکرد مرحله‌ای انجام شه، به این معنی که بیش از یه عمل جراحی لازمه.
انواع تنگی مجرای ادرار
تنگی های مجرای ادرار در درجه اول بر اساس محل و تنگی اون در بیماران مرد و زن طبقه بندی میشه.
با توجه به مکان:
تنگی مجرای ادرار در مردان بر اساس مجرای ادرار قدامی و خلفی تشخیص داده میشه.
مجرای ادرار قدامی
مجرای ادرار قدامی از گوشت تا دیافراگم ادراری تناسلی امتداد داره.
Corpus spongiosum مجرای ادرار قدامی را در تمام طول آن احاطه کرده و به نوبه خود در مکان های مختلف مانند:
  • تنگی های گوشتی
  • تنگی آلت تناسلی
  • تنگی های بولبار
  • تنگی های پنوبولبار
تنگی مجرای ادراری: تنگی‌های Meatal در مجرای خروجی مجرای ادراری قرار داره و ممکنه به سمت حفره ناویکولاریس گلانس کشیده شه.
تنگی مجرای ادرار آلت تناسلی: اینها در ناحیه ای بین فوسا ناویکولاریس و مجرای ادرار پیازی مشاهده میشه.
شیار Balanopreputial نقطه منشا مجرای ادرار آلت تناسلی از خارج هس و تا محل اتصال penosctoal گسترش پیدا می کنه.
Carpora vernosa شیار شکمی هس که دارای بخش مجرای ادراری آلت تناسلی کامل هس که توسط یه لایه نازک از Corpus spongiosum احاطه شده.
تنگی مجرای ادرار پیازی: عضله پیاز اسفنجی محل اتصال پنوسکروتوم رو احاطه کرده.
این محل اتصال نقطه شروع ماهیچه پیاز اسفنجی هس و در مجرای ادراری غشایی در سطح دیافراگم ادراری تناسلی به صورت پروگزیمال ختم میشه.
مجرای ادرار پیازی رو میشه به دو قسمت پروگزیمال و دیستال افتراق داد.
اگه قطعه در فاصله پنج سانتی متری غشای مجرای ادرار باشه، مجرای ادرار پروگزیمال پیازی نامیده میشه.
بخش مجاور که تا محل اتصال پنوسکروتوم امتداد داره مجرای ادراری پیازی دیستال هس.
تنگی مجرای ادراری پنوبولبار: این تنگی ها بین مجرای ادرار آلت تناسلی و بخش پیازی قرار داره و دارای بخش های مجرای ادراری طولانی هستن.
مجرای ادرار خلفی:
طول اون تقریباً پنج سانتی متره و دارای سه بخش مختلف هس.
بخشی از مجرای ادرار که از دیافراگم ادراری تناسلی بین ورومونتانوم دیستال و پیاز پروگزیمال عبور می کنه، مجرای ادرار غشایی شناخته میشه.
مجرای ادرار پروستات که از مجرای ادرار غشایی پروگزیمال منشا گرفته و تا گردن مثانه امتداد پیدا می کنه، از غده پروستات عبور می کنه.
اسفنکتر داخلی ادرار که مثانه رو به مجرای ادرار پروستات متصل می کنه، گردن مثانه رو احاطه می کنه.
پروستات درجا با تنگی (یا انقباض) گردن مثانه (یعنی به دنبال TURP یا پروستاتکتومی های ساده) به وجود میاد.
اگه باریک شدن یا محو شدن در این سطح اتفاق بیوفته، اما به دنبال یه RP، نام مناسب VUAS هس.
در زنان، مجرای ادرار به طور تصادفی به بخش بالایی، میانی و تحتانی تقسیم میشه و طول اون حدود چهار سانتی متر هس.
چطور میشه از تنگی مجرای ادرار پیشگیری کرد؟
 فعالیت هایی وجود داره که میشه برای کاهش خطر انجام داد که ممکنه شامل موارد زیر باشه:
اجتناب از صدمات به مجرای ادرار و ناحیه لگن: در صورت آسیب ناشناخته مجرای ادرار یا لگن، مشکلاتی ایجاد میشه و مجرای ادرار ممکنه به دلیل کاتتریزاسیون کور آسیب بیشتری ببینه.
نرخ تنگی مکرر در اون موارد افزایش پیدا می کنه و بازسازی آینده ممکنه تحت تأثیر قرار گیره.
احتیاط در هنگام خود سوندگذاری: خطر ایجاد التهاب در مجرای ادرار و در نهایت منجر به تشکیل بافت اسکار به دلیل خود سوندگذاری نامناسب وجود داره.
از این رو استفاده از ژله روان کننده و استفاده از کوتاه ترین کاتتر ممکنه به جلوگیری از تنگی مجرای ادرار کمک کنه.
اجتناب از بیماری های مقاربتی: عفونت های مقاربتی، مثه سوزاک و غیره، می تونه مجرای ادرار رو ملتهب و عفونی کنه و در نهایت منجر به تنگی و زخم شه.
بهترین جراح تنگی مجرای ادرار، متخصصی هس که در زمینه درمان بیماری های تناسلی یا دستگاه ادرای کودکان و نوزادان تجربه کافی رو کسب کرده و نمونه جراحی های تنگی نوک ادرار موفقیت آمیز رو در کارنامه حرفه ای خود ثبت کرده باشه.
دکتر بهار اشجعی عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و دارای بورد تخصصی در جراحی  کودکان و نوزادان هس که به پشتوانه سال ها تجربه و جراحی های موفقیت آمیز تنگی مجاری ادرار(مجاری بولبار)، به عنوان یکی از بهترین جراحان درمان تنگی مجرای ادرار در ایران شناخته میشه.
راه های ارتباط با ما
مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹
تلفن:
بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴
بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی
منبع: https://dr-ashjaei.com/
 

انواع هیپوسپادیاس Hypospadias

۱۸۵ بازديد
میزان موفقیت درمان بیماری هیپوسپادیاس
بیماری هیپوسپادیاس یه نقص مادرزادی هس که باعث میشه دهانه مجرای ادرار به‌ طور غیرطبیعی از نوک آلت تناسلی خارج شه.
این وضعیتی که نوزادان رو تحت تاثیر قرار میده به دلیل رشد نامناسب ناحیه تناسلی در دوران بارداری هس.
بسته به محل قرارگیری دهانه،اونو به انواع قدامی، میانی یا خلفی طبقه بندی کرد.
هیپوسپادیاس خفیف یا محل سوراخ در نزدیکی نوک آلت تناسلی پنجاه درصد از همه موارد رو تشکیل میده و از این رو شکل رایج این بیماری هس.
محل قرارگیری در قسمت زیرین شفت رو میانه و در کیسه بیضه خلفی نام داره.
عوامل خطر برای ایجاد هیپوسپادیاس
علت دقیق این وضعیت ناشناخته اس. با این حال، چند عامل مرتبط با بیماری وجود داره مثه:
عوامل خارجی: برخی داروها، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و آفت کش ها در دوران بارداری و مسائل مربوط به سلامت مادر باعث رشد نامناسب جنین میشه و منجر به بیماری هیپوسپادیاس میشه.
سابقه خانوادگی: سابقه خانوادگی این بیماری خطر تولد نوزاد با هیپوسپادیاس رو افزایش میده.
عوارض مرتبط با بارداری: برخی از زنان در دوران بارداری به فشار خون بالا مبتلا میشن.
فشار خون بالا می تونه خون رسانی به جنین رو قطع کنه و باعث ایجاد محدودیت در رشد شه که منجر به هیپوسپادیاس میشه.
داروهای فشار خون هم احتمال تولد جنین با هیپوسپادیاس رو افزایش میده.
عوامل محیطی: مطالعات نشون میده که بین نوزادان مبتلا به هیپوسپادیاس و تعامل اونا با هورمون ها و ترکیبات شیمیایی محیط وجود داره. 
آلاینده های موجود در محیط مثه اختلالات غدد درون ریز می تونن باعث عدم تعادل هورمونی شن که منجر به این وضعیت میشه.
مواد شیمیایی مثه PCB ها، PCDF ها، دیوکسین ها و آفت کش ها می تونن باعث این بیماری بشن.
برخی از این اختلالات می تونن باعث کاهش سطح تستوسترون شن و همچنین می تونن استروژن رو تقلید کنن و بر رشد آلت تناسلی مردانه تأثیر بزارن.
ژنتیک: تغییرات ژنی ممکنه در تغییر هورمون هایی که نحوه رشد اندام تناسلی مردانه رو تحریک می کنن، نقش داشته باشن.
سن مادر بالای 35 سال: تحقیقات نشون میده که ممکنه خطر ابتلا به هیپوسپادیاس در نوزادان پسر متولد شده از زنان بزرگتر از 35 سال وجود داشته باشه.
عواملی مثه چاقی و داروهای تشنج هم مشکوک به هیپوسپادیاس در نوزاد هستن.
انواع هیپوسپادیاس 
دسته بندی انواع هیپوسپادیاس به محل دهانه مجرای ادرار بستگی داره:
  • گلنولار: نزدیک نوک آلت تناسلی
  • تاج: کمی پشت نوک
  • آلت تناسلی: در هر نقطه در امتداد ساقه آلت تناسلی
  • پنوسکروتال: در محل اتصال آلت تناسلی به کیسه بیضه
  • کیسه بیضه: داخل کیسه بیضه
  • پرینه: بین کیسه بیضه و مقعد
درمان هیپوسپادیاس 
برخی از کودکان برای صاف کردن آلت تناسلی و تغییر موقعیت مجرای ادرار نیاز به جراحی دارن. پزشکان معمولا این جراحی رو زمانی انجام میدن که نوزادان بین سه تا دوازده ماهه باشن.
برخی از کودکان ممکنه به جراحی ترمیمی دوم نیاز داشته باشن، به خصوص اگه نوع شدیدتری از هیپوسپادیاس داشته باشن.
جراح عمل رو تحت بیهوشی عمومی با بی حسی موضعی انجام میده تا درد رو تا حد امکان کم کنه.
عمل جراحی معمولا کمتر از دو ساعت طول می کشه و اکثر بیماران در همان روز به خونه میرن.
جراح فرزند شما:
مطمئن میشه که آلت تناسلی صاف هس.
مجرای ادرار رو طوری حرکت میده که از نوک آلت تناسلی خارج شه.
از نظر زیبایی ظاهر آلت تناسلی رو بهبود می بخشه و در صورت تمایل خانواده، ختنه رو انجام میده.
در بسیاری از کودکان یه کاتتر (لوله) برای تخلیه مثانه در حین بهبود آلت تناسلی وارد میشه.
کاتتر معمولا در عرض یه هفته برداشته میشه.
میزان عدم موفقیت جراحی هیپوسپادیاس 
تحقیقات زیادی نشون میده که 24-32٪، 7-12٪ و 3-4٪ بیماران به ترتیب به دو، سه و حتی چهار ترمیم نیاز داشتن.
نتایج موفقیت‌آمیز، پس از جراحی‌های متعدد، در حدود 88٪ ثابت شده.
جراحی هیپوسپادیاس میزان موفقیت بالایی داره. اکثر ترمیم ها مادام العمر هستن و آلت تناسلی کودک شما به طور طبیعی و سالم عمل می کنه.
هزینه جراحی هیپوسپادیاس در کودکان 
مثل هر نوع عمل جراحی دیگه، هزینه جراحی هیپوسپادیاس هم به عوامل مختلفی بستگی داره.
از موارد تاثیرگذار بر هزینه جراحی هیپوسپادیاس میشه به شدت بیماری، پوشش بیمه بیمار، بیمارستان یا کلینیکی که جراحی در اونجا انجام میشه و پزشک معالج کودک نام برد.
دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستن و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدن.
راه های ارتباط با ما
مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹
تلفن:
بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴
بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی
 منبع: https://dr-ashjaei.com/